چون مقررات ماده واحده قانون الحاق یک ماده به قانون مبارزه با مواد مخدر، از حیث شرایط محکومیت مرتکبین جرائم مواد مخدر به مجازات اعدام، نسبت
رأی وحدت رویه شماره 765 1396 / 8/ 30 هیأت عمومی دیوان عالی کشور
مستفاد از مقررات ماده 10 قانون مجازات اسامی مصوّب سال هزار و سیصد و نود و دو، چنانچه پس از وقوع
جرم، قانونی مبنی بر تخفیف یا عدم اجرای مجازات یا اقدامات تأمینی و تربیتی یا از جهاتی مساعدتر به حال
مرتکب، وضع شود، نسبت به جرائم سابق بر وضع آن قانون تا صدور حکم قطعی مؤثر خواهد شد و چون
مقررات ماده واحده قانون الحاق یک ماده به قانون مبارزه با مواد مخدر، مصوّب 1396 / 7/ 12 از حیث شرایط
محکومیت مرتکبین جرائم مواد مخدر به مجازات اعدام، نسبت به مقررات سابق، این قانون به حال مرتکب
مساعدتر است لذا در مقام رسیدگی به فرجام خواهی کسانی که مطابق مقررات قانون اصاح قانون مبارزه با
مواد مخدر مصوّب 1376 به مجازات اعدام محکوم شد هاند، دادنامه معترضٌ عنه به استناد شق 4 بند «ب » ماده
469 قانون آیین دادرسی کیفری نقض و پرونده جهت رسیدگی و صدور حکم با لحاظ شرایط قانونی اخیرالتصویب،
به شعبه هم عرض دادگاه صادرکننده رأی منقوض ارجاع خواهد شد. بر این اساس رأی شعبه پنجاهم دیوان عالی
کشور در حدی که با این نظر انطباق دارد صحیح و قانونی تشخیص می گردد. این رأی مطابق ماده 471 قانون
آیین دادرسی کیفری در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور، دادگاه ها و سایر مراجع اعم از قضایی و غیر
قضایی لازم الاتباع است.
هیأت عمومی دیوان عالی کشور
دیدگاه خودتان را ارسال کنید